Choroby

Choroby

Choroby Mimo troskliwej pielęgnacji i właściwego żywienia kanarek może zachorować. Im lepiej znamy naszego podopiecznego, tym szybciej zauważymy jego nienaturalne zachowanie. Charakterystyczne dla konkretnej choroby objawy pojawiają się u ptaków dość późno. Dlatego musimy stale kontrolować odchody ptaka, których zmieniona konsystencja jest często pierwszym sygnałem alarmowym. Inne niepokojące objawy to: nastroszone pióra, apatia, senność, brak apetytu, przyspieszony oddech, wyraźna niechęć do jedzenia i picia. Nawet lekarzowi weterynarii trudno postawić właściwą diagnozę, co dopiero laikowi. Nie próbujmy więc na własną rękę rozpoczynać leczenia, lecz zasięgnijmy jak najszybciej fachowej porady. Jedyne, co powinniśmy zrobić, to zapewnić naszemu podopiecznemu wyższą temperaturę w klatce. Do tego celu nadaje się nawet biurkowa lampka, którą stawiamy nad klatką w ten sposób, by chory ptak mógł wybrać sobie kąt cieplejszy lub chłodniejszy. Gdy mamy do czynienia z biegunką, to z pewnością ułatwimy lekarzowi weterynarii postawienie trafnej diagnozy, dostarczając próbkę kału. Usuwamy więc z klatki podłoże i wyścielamy podłogę czystym papierem. Po godzinie wyjmujemy papier, zbieramy z niego kał nożem i wkładamy do czystego słoika. Pożądane jest również zabranie do lekarza próbki pokarmu i wody. Chorego kanarka nie przewozimy w jego klatce, gdyż mógłby on na skutek kołysania odnieść urazy, a nawet się zabić. Potrzebujemy do tego transportówki. Funkcję tę może spełnić dość ciasna skrzyneczka z otworkami zapewniającymi dopływ powietrza. W chłodny lub deszczowy dzień powinniśmy uważać, by pacjenta nie wyziębić w czasie transportu. Wstawmy więc transportówkę do wyścielonego kocykiem koszyka, a na dno połóżmy butelkę z gorącą wodą.



Aspergiloza

Duszność, stale otwarty dziób, wyciek z nosa, chudnięcie są objawami tej choroby wywołanej przez grzyb Aspergillus. Przyczyną jest zwykle zagrzybiony, nieświeży pokarm. W płucach i jelitach grzyby te rozmnażają się w bardzo szybkim tempie i mogą doprowadzić nawet do śmierci. Dlatego też powinniśmy dbać, by pożywienie naszego kanarka było świeże, niezbyt długo magazynowane i nie przechowywane w wilgotnym i ciepłym miejscu. Aspergiloza rozpoznana dostatecznie wcześnie jest uleczalna. Poza leczeniem pacjenta musimy też dokładnie zdezynfekować klatkę, by zapobiec powtórnemu zakażeniu grzybem.



Biegunka

Wahania temperatury, nieświeży pokarm, nagłe zdenerwowanie mogą być przyczyną luźnego kału. Kanarkowi należy podać herbatkę rumiankową do picia, a do pokarmu dosypać odrobinę węgla. Podnosimy też (najłatwiej za pomocą lampy) temperaturę w klatce. Jeżeli biegunka nie ustąpi w ciągu najbliższych 48 godzin, jesteśmy zmuszeni udać się do lekarza weterynarii. Dłużej nie powinniśmy czekać, aby nie dopuścić u chorego ptaka do zbyt dużego odwodnienia i utraty soli mineralnych. Warto od razu zabrać ze sobą do zbadania próbkę kału, co z pewnością umożliwi lekarzowi weterynarii postawienie trafnej diagnozy.



Białaczka

Białaczka (Leucosis; Leucosis) Przyczyna choroby wirusy z podrodziny Oncovirinae. Gatunek kury, indyki, przepiórki japońskie. Wiek 16 tygodni do 2 lat. Odsetek śmiertelności 0,2 - 15. Drogi zakażenia - transowarialnie, układ oddechowy, przewód pokarmowy, przez skórę. Czynniki usposabiające :chów wielko stadny, nieodpowiednia selekcja genetyczna, wychów młodzieży z ptakami dorosłymi, niedobory mikroelementów . Objawy kliniczne : postępujące wychudzenie, bladość grzebienia, biegunka , niekiedy postawa pingwina. Zmiany antomopatologiczne: wielokrotne powiększenie narządów miąższowych lub obecność litych, błyszczących na przekroju słoninowatych guzów różnej wielkości zwłaszcza w wątrobie, śledzionie i nerkach. Nowotworowy rozrost i zniekształcenie jajnika. W białaczce czerwonokrwinkowej obecność wybroczyn pod błonami surowiczymi i w błonie śluzowej jelit cienkich. W białaczce szpikowej zmiany podobne do białaczki limfoidalnej ; wątroba śledziona, nerki o kolorze szarym lub szaroczerwonym . Leczenie: nie opracowane. Zapobieganie: selekcja genetyczna rodzin, w których wystąpiły przypadki zachorowań; eliminacja z rozrodu sztuk reagujących dodatnio w teście ElISA z antygenem grupowo swoistym ; do produkcji szczepionek używać jaj SPF lub z ferm wolnych od białaczek lub od niosek z drugiego lub trzeciego roku nieśności. Właściwa higiena lęgu. Jest to wirus zakaźny dla wszystkich ptaków bez żadnych wyjątków.



Choroby oczu

Najczęstszą chorobą oczu jest zapalenie spojówek, którego powodem są zwykle przeciągi. Wywołuje ono łzawienie i sklejenie powiek. By wyleczyć tę dolegliwość, wystarczy kilka razy dziennie przemyć kanarkowi oczy herbatką rumiankową. Jeżeli jednak po dwóch dniach objawy się nie cofną, możemy podejrzewać infekcję wirusową lub bakteryjną, która wymaga zasięgnięcia porady u lekarza weterynarii.



Otyłość

Zbyt duża ilość zjadanego dziennie pokarmu lub jego niewłaściwy skład (np. nadmiar tłustych ziaren słonecznika i konopi), jak również za mało ruchu bardzo często prowadzą u kanarków do otyłości. Otyły ptak traci humor, apatycznie przesiaduje na żerdce, nie ma ochoty do latania. Przestaje nawet śpiewać, a w skrajnych wypadkach może mieć kłopoty z oddychaniem. Gdy stwierdzimy, że nasz podopieczny wymaga diety odchudzającej, powinniśmy wprowadzać ją stopniowo, gdyż nagłe zmniejszenie racji pokarmowych może doprowadzić do groźnych zaburzeń zdrowia. Eliminujemy z pokarmu ziarna o dużej zawartości tłuszczu, a zwiększamy ilość pokarmów świeżych. Prowokujemy ptaka do większego wysiłku fizycznego: skakania, latania, zabawy. Nie oczekujmy jednak, że nasz kanarek w krótkim czasie pozbędzie się nadmiaru tkanki tłuszczowej. Kuracja potrwa wiele tygodni. Polecanym daniem dietetycznym w okresie odchudzania ptaka są suchary rozmoczone w mleku i przyprawione odrobiną maku.



Ospa ptasia

Ta ciężka choroba wirusowa prawie zawsze kończy się śmiercią. Rzadko występuje u pojedynczo trzymanego ptaka. Dlatego przede wszystkim hodowcy większej liczby kanarków powinni poddawać swych podopiecznych szczepieniu. Objawem ospy są biało-żółte pęcherze na głowie, brzuchu, skrzydłach i na palcach. Chory ptak ma kłopoty z oddychaniem i wykrztusza śluzowatą plwocinę.



Zaparcie jaja

Szczególnie u młodych, osłabionych czy też niewłaściwie żywionych (dieta uboga w wapno) samic może dojść do zalegania jaja w jajowodzie. Również samice zbyt często wchodzące w lęgi lub trzymane w zbyt niskich temperaturach miewają problemy ze zniesieniem jaja. Ptak jest wówczas apatyczny, stoi z rozstawionymi kończynami na podłodze klatki, ma nastroszone pióra i wyraźnie widać, że cierpi. Ma też kłopoty z wydalaniem odchodów z powodu skurczu kloaki- Należy jak najszybciej umieścić go w ciepłym miejscu. Jeżeli po kilku godzinach samica nadal nie zniesie jaja, musimy udać się po pomoc do lekarza weterynarii, który stosując odpowiedni masaż, spowoduje oczekiwany efekt.



Kłopoty z pierzeniem

Kanarki pierzą się w okresie między lipcem a październikiem. Pierzenie nie jest chorobą, lecz fizjologicznym procesem polegającym na zmianie piór. U kanarków właściwie żywionych i zdrowych pierzenie przebiega prawidłowo. Natomiast u ptaków źle odchowywanych, niewłaściwie karmionych, narażonych w "dzieciństwie" na stresy, może dochodzić do mniejszych lub większych zaburzeń pierzenia, najczęściej zaś do tzw. pierzenia piętkowego. Nowe pióra są matowe, niektóre w ogóle nie wyrastają. Ptak może utracić nawet zdolność do lotu. Kanarek, który na okres pierzenia przestał śpiewać, na wiosnę milczy nadal. Powinniśmy podawać mu pożywienie bogate w witaminy, sole mineralne i białko. Polecanym daniem jest posiekane jajko ugotowane na twardo zmieszane z rozkruszonymi herbatnikami, pokrojonymi owocami i zieleniną. Do wody dodajemy witaminy. W pokoju utrzymujemy większą wilgotność powietrza. Ptaki nieprawidłowo pierzące się powinny jak najczęściej zażywać kąpieli. Jeżeli nie kąpią się z własnej woli, sami robimy im raz dziennie prysznic za pomocą spryskiwacza do kwiatów z ciepławą wodą. Zabezpieczmy też kanarka przed przeciągami. Często problemy z pierzeniem występują u ptaków przebywających w pomieszczeniu o zbyt suchym powietrzu. Dlatego zwłaszcza w okresie zimy nie zapominajmy o ustawieniu obok klatki naczynia z wodą. Również otyłe ptaki znacznie częściej mają kłopoty z pierzeniem, dbajmy więc o prawidłową sylwetkę kanarków, a z pewnością będą wtedy w świetnej kondycji.



Pasożyty zewnętrzne

Ptaszyńce to małe roztocza żywiące się krwią ptaków. Możemy łatwo stwierdzić ich obecność, przykrywając klatkę na noc dużym, białym prześcieradłem. Rano zauważymy na nim małe, czerwone lub czarne punkciki. Pasożyta tego zwalczamy środkami roztoczobójczymi. Musimy również zdezynfekować klatkę. Piórojady atakują jedynie ptaki osłabione lub zestresowane. Są na tyle duże, że można je zauważyć gołym okiem. Należy zastosować odpowiedni lek w pudrze i zdezynfekować klatkę. Świerzbowce atakują nogi, dziób i okolice kloaki ptaka, powodując uporczywy świąd. Kanarek przebiera nogami, ociera nimi o klatkę, bez przerwy dziobie podłogę. W zaatakowanych miejscach tworzą się wapniowate, gąbczaste twory. Należy zastosować specjalną maść przepisaną przez lekarza weterynarii.



Rany

Podczas lotów po pokoju lub z powodu wykonywania gwałtownych ruchów w klatce kanarek niekiedy rani się. Sami możemy udzielić mu pomocy jedynie w wypadku niewielkich urazów. Złamania, zwichnięcia, krwotoki wymagają fachowej pomocy lekarza weterynarii. Gdy ptak podczas lotu zderzy się z twardą przeszkodą, może doznać wstrząśnienia mózgu. Podstawowym objawem tej przypadłości jest brak reakcji na bodźce zewnętrzne. Należy wówczas przykryć klatkę lub zanieść do ciemnego pokoju i pozostawić pacjenta w spokoju przez kilka dni. Jeżeli kanarek po zderzeniu z oknem nie może złapać tchu, weźmy go spokojnie do ręki i dwoma palcami ostrożnie masujmy mu gardło, aż zacznie spokojnie oddychać. Zbyt ciasna obrączka może spowodować zranienie kończyny. Należy wtedy przeciąć obrączkę specjalnymi nożycami. Ze względu na konieczność precyzji lepiej, żeby wykonał to lekarz weterynarii. Małe, powierzchowne rany goją się u ptaków szybko. Możemy jedynie zastosować na nie preparat zewnętrzny tamujący krwawienie.



Obstrukcja

Może być skutkiem zbyt małej ilości ruchu. niewłaściwego żywienia lub połknięcia jakiegoś przedmiotu. Ptak przesiaduje apatyczny, nastroszony i próbuje dziobem pomóc sobie w wypróżnieniu. Podajemy mu wówczas kilka kropel jadalnego oleju i eliminujemy z diety suchy pokarm. Jeśli to nie poskutkuje, udajemy się do lekarza weterynarii.



Świerzbowce

Świerzbowce (Knemidocoptes) - pasożyty te atakują nogi, dziób i okolice kloaki, zauważyć można na nich porowate, wapniowate, gąbczaste ślady powodują one uporczywy świąd. Ptaka z takimi objawami należy odizolować od reszty. Najłatwiejszym leczeniem jest wcieranie w zaatakowane miejsce oleju parafinowego, codziennie przez około tydzień. Gdy to nie pomoże należy stosować specjalną maść przepisaną przez lekarza weterynarii.



Ptaszyńce

Ptaszyńce (Dermanyssus gallinae) - są to małe roztocza (aktywne nocą) żywiące się krwią, najłatwiej je wykryć w nocy, gdy nagle oświecimy światło, innym sposobem jest zakrycie klatki białym prześcieradłem, rano zauważymy małe czerwone lub czarne punkciki, najczęściej ptaszyńce podczas dnia chowają się końcach żerdek, zdejmując je zauważymy ciemne punkty, które po rozgnieceniu zamieniają się w krew. Leczenie w warunkach domowych nie jest trudne, gorzej w zewnętrznych wolierach gdzie nasze ptaki mają kontakt z dziko żyjącymi, równie trudne zadanie mają hodowcy, którzy trzymają ptaki na strychach i w piwnicach. Najlepszymi środkami do zwalczania tych pasożytów są dostępne na rynku spraye, szczególnie polecam ARDAP i APARASIT, dezynfekując pomieszczenie raz dziennie ptaszyńce po upływie dwu tygodni zostają wytępione. Dużym plusem tych sprayów jest to, że nie trzeba przenosić ptaków do innego pomieszczenia, ale zaleca się ostrożność. Dostępne są również różnego rodzaju zasypki w pudrze, ale nie są już tak skuteczne.



Kokcydioza

Chorobę tą wywołują pierwotniaki żyjące w jelitach ptaków. Objawy to słaba kondycja, złe samopoczucie, powiększenie wątroby i biegunka. Diagnozę może postawić lekarz po zbadaniu odchodów, bardzo ważne jest zebranie próbki kału wieczorem gdyż chore ptaki właśnie w tym czasie wydalają tak zwane oocysty kokcydiów. W czasie leczenia często czyścimy całą klatkę. Bardzo ważne jest zaprzestanie podawania mieszanki jajecznej i preparatów witaminowych zawierających witaminę B



Złamanie kończyn

Złamania nóg i skrzydeł są łatwe do wyleczenia pod warunkiem, że ptakiem zaopiekuje się lekarz lub doświadczony hodowca. Urazy tego typu leczy się po przez unieruchomianie złamanej kończyny przy pomocy właściwie dopasowanej opaski usztywniającej. Założenie jej wymaga dużej zręczności i ostrożności a przy większych ptakach może się okazać niezbędna narkoza. Leczenie jest długotrwałe i może trwać do dwóch miesięcy, najgorzej goją się złamania kości ramieniowej i udowej, wynikają one z tego, że bardzo trudno je usztywnić. Po poprawnym założeniu opaski umieszczamy ptaka w osobnej klatce pozbawionej żerdek i innych przeszkód, które mogłyby narażać niesprawnego ptaka na dodatkowe urazy.



Reumatyzm

Przy reumatyzmie chore nogi ptaka smarujemy olejkiem salicylowym, a do picia dajemy roztwór kwasu salicylowego (1 : 500). Nogi można smarować wyciągiem spirytusowym z płatków białej lilii, owijając obrzęk płatkiem wyjętym ze spirytusu. Trzecim sposobem leczenia jest codzienne moczenie nóg przez okres tygodnia w płatkach mydlanych i zawijanie ich do wyschnięcia namoczoną w mydlanych płatkach szmatką.



Choroby dróg oddechowych

Często spotykaną choroba dróg oddechowych jest grypa. W razie stwierdzenia tej choroby należy klatkę zaciemnić, tak aby ptak mniej śpiewał i podajemy mu świeżą słoninę, słodkie owoce, miód pszczeli, a zamiast wody rumianek osłodzony miodem. Należy go trzymać w cieple. Chrypa chroniczna jest nieuleczalna. Przyczyną grypy u kanarka jest najczęściej przeziębienie. Katar nosa, zmiany gardła i jamy ustnej u kanarka bywa spowodowane zimną wodą, przeciągami, przeziębieniem lub nagłym obniżeniem temperatury. Objawy ; kichanie, żółty i śluzowaty wyciek z otworów nosowych, rzucanie lub potrząsanie głową, wyrzucanie śluzu i dychawica. Ptaka należy umieścić w ciepłym i suchym pomieszczeniu, robić napary dziegciowe ( jedna część dziegciu na 100 części gorącej wody ) trzymając butelkę z roztworem pod dziobkiem. Smarujemy chore miejsca tłuszczem, a dziób i gardło roztworem nadmanganianu potasu. Choroba głodowa mimo doświadczenia i ostrożności hodowców zdarza się, że młode kanarki chorują na tak zwaną chorobę głodową, która pociąga za sobą duże straty w przychówku. Przy tej chorobie decydujące znaczenie ma wczesne rozpoznania. Szybka pomoc może uratować ptaka.



Choroba głodowa

występuje w pierwszych dziesięciu tygodniach życia młodych, rzadko w wieku późniejszym. Objawy; ptak często ziewa, dużo śpi, jest wrażliwy, gdy mu się przeszkadza, przeciąga się, często biegnie po jedzenie i nic nie zjadłszy, wraca na uprzednio zajmowane miejsce. Gdy weźmie się go na ręce i rozdmucha pióra na brzuchu, można zauważyć duże rozdęcie dolnej części brzucha. Chore ptaki muszą być oddzielone, czysto utrzymywane i leczone. Należy podawać wyłącznie okruszki sucharów i w dużych ilościach płatki owsiane. Wodę przegotowaną podajemy chłodną, z dodatkiem 1-4 kropli kwasu solnego z pepsyną. W pierwszym dniu dawkuje się kroplę w drugim dwie a w trzecim trzy krople itd. W następnych dniach pozostaje się już przy dawce 4 kropli. Wodę z kroplami należy podawać codziennie świeżą. Obserwuje się kał, który początkowo jest płynny, a po kilku dniach papkowaty i białawy bez innego zabarwienia. W tym stadium nie wolno podawać żadnych tłuszczów (Np. ziarna) oraz pokarmów zawierających białko, gdyż w razie nieprzestrzegania diety ptak dostaje drgawek i ginie. Należy pozostawać przy 4 kroplach dawki dziennej do czasu aż kał będzie miał zabarwienie ciemnozielone. Leczenie trwa od 4 do 6 tygodni.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz